یک نفر به اسم من

1. جواب همه منفی بود به این سوال که: «مردی را می شناسید که کم حرص بدهد؟!» =|

2. گفتند: «تو که شوهرذلیلی.» گفت: «به موقعش او هم زن ذلیل است.» گفتم: «این که دیگر ذلیلی نیست. ذلیلی وقتی است که فقط یکی از شما این کارها را برای دیگری بکند. وقتی هر دو می کنید ذلت نیست، عزت گذاشتن به خودتان و همسرتان است»

3. در یک جمع کاملا سنتی داد سخن داده بودم که: «جامعه همیشه در حال فرهنگ سازی و آموزش به زنان است که هر کاری مرد کرد شما کوتاه بیایید تا مبادا دعوا شود و این چیزها را هیچ وقت به مردها یاد نمی دهند.» یک نفر گفت: «خب مردها که کوتاه نمی آیند. بالاخره باید یک نفر سنگ زیر آسیاب شود تا زندگی ها از هم نپاشد.» گفتم: «چرا این یک نفر همیشه زن باشد؟» گفت: «مردها که کوتاه نمی آیند. اگر زن هم کوتاه نیاید که نمی شود.» گفتم: «چطور برای چیزی مثل کنار آمدن زن با هوو (که این همه برای زنها دشوار و نپذیرفتنی است) این همه سعی می کنند فرهنگ سازی کنند و به اسم خدا و پیغمبر آن را به خوردمان می دهند و حتی به فطرت و ذاتمان تهمت می زنند که به انحراف رفته اند و می گویند به خاطر این انخراف است که ما خودمان برای شوهرهایمان نمی رویم خواستگاری! خب به جای این کارها کمی هم وقت بگذارند و برای مردها فرهنگ سازی کنند که در زندگی مشترک گاهی هم آنها باید سنگ زیر آسیاب باشند و کوتاه بیایند تا جلوی دعوا و از هم پاشیده شدن زندگی مشترکشان را بگیرند!» باورتان نمی شود چه قدر از کل جمعیت زنانی که به گفتگوی ما گوش می دادند لایک گرفتم!