یک نفر به اسم من

این که حدود و مرزهای زیادی را زیر پا گذاشته و می گذارند و تغییر می دهند را همه می دانیم...

از این که زیر بار آن همه قید و بندی که ما هنوز هم زیر بارش هستیم نرفتند مطلعیم...

خوب می دانیم چه قدر نترس و اهل ریسک و تجربه های جدید و جالب و متفاوتند...

بارها دیده ایم که چه قدر لذت طلبند و به خودشان اهمیت می دهند و  با آنها چه قدر خوش می گذرد...

به آنها لقبهایی مثل سرخوش، کله خراب، بی فکر، باری به هر جهت، خوشگذران و... هم داده ایم

اما هیچ وقت حجم تنهایی و بی کسی شان را... وسط آن همه برو و بیایی که دارند... فهمیده ایم؟!