یک نفر به اسم من

این «قضاوت کردن»ی که هی داریم توی سرش می زنیم و می گوییم نکنید نکنید، کار یک لحظه و با یک جمله و دو جمله نیست! قضاوت یک فرایند طولانی است که پیشینه ای وسیع دارد، اما گاهی خودش را در یک لحظه و در قالب یک جمله و دو جمله نشان می دهد. مثلاً وقتی می گویی: «طرف از این مذهبی ها/ روشنفکرهای بووووووق بود که فقط می خواست ..... [حرفهای ناشایست!]» حرفت قضاوتی نیست که همین الان یک هویی به ذهنت رسیده باشد. بلکه محصول همه قضاوتها و اندیشه ها و در یک کلام محصول رویکرد دیرینه تو در مورد قشر مذهبی/ روشنفکر است! در غیر این صورت با ملاحظه بوووووق ترین رفتار یک آدم مذهبی/ روشنفکر می توانستی فکر کنی شاید منظوری نداشته و حرفهای ناشایست نزنی!