یک نفر به اسم من

می گفت برای ادامه تحصیلم، شرط ضمن عقد گذاشته ام. گفتم فرض کن با همسرت خوشبخت باشی و همه چیزش عالی باشد. فقط اجازه ندهد درس بخوانی. می خواهی جدا شوی؟! فقط به همین دلیل؟! خب به فرض که این دلیل به اندازه کافی محکم باشد و تو از حقت برای جدا شدن استفاده کنی. استفاده از این حق، چه قدر به نفع تو است؛ آن هم در این شرایط جامعه و آن نگاهی که به زن مطلقه دارند؟! همه اینها به کنار، بعد از طلاق، دوباره قصد ازدواج داری؟ فکر می کنی بتوانی مردی را پیدا کنی که گذشته از موافقت با ادامه تحصیلت، مرد خوبی هم باشد یا این که باید شرایط ضمن عقدت را گسترش بدهی تا شاید بتوانی زندگی تضمین شده و خوبی برای خودت فراهم کنی؟! من که می گویم هیچ شرط ضمن عقدی، نه تصمین استحکام زندگی است نه برگ برنده ای برای یک زن! تنها برگ برنده ای که زن می تواند در زندگی مشترکش به دست آورد و خوشبختی اش را تضمین کند، اخلاق و اعتقادات درونی و انسانیت مردش است و دیگر هیچ! هر مسیر دیگری به بن بست می رسد.