یک نفر به اسم من

وقتی عروسک گردان کلاه قرمزی فوت شد، هی توی سر و مغز خودمان زدیم که ای بابا! خاطره ساز دوران کودکی و بزرگسالی مان مرد و ما هیچ وقت ندیده بودیمش و هیچ وقت فکر نکردیم پشت این عروسک بانمک دوست داشتنی چه کسی دارد بدون هیچ خودنمایی تلاش می کند بهترینها را بسازد. اما حتی همان موقع هم یادمان به عروسک گردان پسرخاله و فامیل دور و ببعی و پسرعمه زا و جیگر و دیوی و آقای همساده و عزیزم ببخشید و بچه فامیل دور و گیگیلی و دوره خانوم و... نبود که آن ها را هم هیچ وقت ندیده ایم (مساله این جا است که آنها نمرده بودند!) دیروز وسط خیابان، بنری از ایرج طهماسب دیدم و اطلاعیه بزرگداشت او! یادم آمد آن زمانی که پیش وجدان خودمان شرمنده بودیم که هیچ وقت حواسمان به عروسک گردان فقید کلاه قرمزی نبوده، حتی ایرج طهماسب را هم که همیشه حی و حاضر روی صحنه بود هیچ وقت نمی دیدیم! شاید منتظر بودیم یک روز که دیگر نیست بنشینیم به ناله و زاری که چه طور یک زمانی هر سال برنامه داشت و ما قدر نمی دانستیم؟ چه طور این همه پای مجموعه ها و فیلم سینمایی هایش خندیدیم و کیف کردیم ولی قدرش ندانستیم! اما خوشبختانه حالا به فکر افتاده اند که تا زنده است بزرگش بدارند. و این یعنی یک قدم به جلو در فرهنگ قشنگمان! یعنی عدول از فرهنگ کریه بزرگداشت عزرائیل!!!