یک نفر به اسم من

چه طور است که موقع زدن کارت اتوبوس یا مترو، بچه تان کوچک تر از آن است که بخواهید برایش کارت بزنید ولی همین که وارد مترو یا اتوبوس می شوید، شأن همان بچه آن قدر بالا می رود که حتماً باید روی یک صندلی مستقل در کنار شما بنشیند و در حالی که پیرزنی درست رو به رویتان ایستاده است حاضر نیستید بچه را دست کم روی پای خودتان بنشانید و می ترسید که مبادا در روحیه اش اثر منفی بگذارد و شخصیت و استقلال و اعتماد به نفسش زیر سؤال برود؟!