یک نفر به اسم من

وقتی به خاطر کسی کاری می کنیم، هر چه قدر هم که از سر عشق باشد، ناخودآگاه او را مدیون خودمان می دانیم. حتی در عشق های یک طرفه مان، معشوق را مدیون خودمان می دانیم فقط به این دلیل که خیلی خیلی دوستش داشته ایم و شب ها از فکرش خوابمان نبرده است و روزها به خاطر او به هیچ کس دیگر نگاه نکرده ایم و... اما عشقی که با منت همراه باشد عشق نیست؛ معامله است؛ آن هم از نوع کثیفش.