یک نفر به اسم من

با این که از وقتی یادم می آید اهل نوشتن بوده ام و از یک جایی به بعد دفتر و قلم جای خیلی از چیزهایی که در زندگی ام نداشته ام و نمی شده است یا نخواسته ام که داشته باشم را گرفته است؛ باز هم فکر می کنم معتاد نوشتن بودن یکی از عجیب ترین ویژگیهای انسان است و حتی همیشه با نگاه حیرت به فرایند و محصول نوشتن نگاه می کنم. همیشه می مانم که این جمله ها از کجا به ذهن آدم می رسند که گاهی وقتی به نوشته های قدیمی تر خودش حتی نگاه می کند حیران می ماند که یعنی اینها را من نوشته ام؟! می دانم نوشته هایم چیزی فراتر از فکرهایی هستند که در ذهنم وول می خورند و حتی گاهی فراتر از همه ناخودآگاه و زندگی ام. و می دانم که هر کسی که می نویسد، ممکن است گاهی چنین فکرهای عجیب و غریبی به سرش بزند. شاید قدیمی ها حق داشتند که خیال می کردند نوشته ها را ارواح به ذهن آدمها جاری می کنند و گاهی دلم می خواهد با آن روح لطیف اما سرکشی که این همه با من در ارتباط است ملاقات کنم؛ باید روح جالبی باشد.