یک نفر به اسم من

گاهی در گروه های دوستانه یا فامیلی، پستهایی با هشتگ سیاستهای زنانه یا چیزی مشابه آن فرستاده می شود که خواندنش بیش از این که چیزی به آدم یاد بدهد، لحظاتی شاد برایش می سازد! معمولاً بخشی از این پستها کاملاً غیرعلمی و غلط است و حکایت از این دارد که نویسنده آنها هیچ تخصصی در آن زمینه نداشته و احتمالا فقط تجربه های شخصی خودش را (که لزوما درست نیست) و یا چیزی را که از سایتها کانالهای غیرمعتبر دیگر کپی کرده است، به اشتراک می گذارد. بخش دیگری از این پستها، ممکن است در برخی از شرایط و برای بعضی از خانمها جواب بدهد و برای بقیه خیر. اما متاسفانه یک ویژگی عمده این پستها، مطلق گویی و تاکید فراوان و بی چون و چرا بر تک تک توصیه هایشان آن است آن هم به استفاده ی پرتکرار از واژه ها و عبارت هایی مثل «حتمااااااااااااااا»، «به هییییچ وجه» و... و بالاخره بخش دیگری از این مطالب، چنان پیش پا افتاده و بدیهی هستند که آدم احساس می کند به طرز غیر قابل بخششی به شعورش توهین شده است. 

انکار نمی کنم که بعضی از مطالب این پستها هم درست، منطقی، علمی و کاربردی است. ولی متاسفانه مخلوط کردن حقیقت و دروغ در این پستها، باعث می شود آن بخشهای درست هم عملا کارایی شان را از دست بدهند. بنابراین بهتر است به جای عضو شدن در این کانالهای پرطرفدار ولی به شدت عامیانه و دم دستی، کتابهای خوب را بشناسیم و بخوانیم و به کار ببندیم.

از ما گفتن بود...