می گوید: «وقتی دارم با تو چت می کنم، چهار ستون بدنم می لرزد!» ایموجی خنده می فرستم و می پرسم: «چرا خب؟» می گوید: «همه اش فکر می کنم نکند یک ز را ض بنویسم یا یک ص را س یا هر جور غلط املایی دیگر و تو مثل خانم معلمها غلط بگیری!» بیچاره حق دارد! بارها شده است وسط یک حرف کاملاً جدی یا حتی وسط درددل کردنهایش، گزینه پاسخ دادن را برای یکی از پیامهایش انتخاب می کنم و در پاسخ آن پیام شکل درست کلمه ای را که اشتباه نوشته می نویسم و او به این نتیجه می رسد که بهتر است به جای مشورت یا درددل کردن با من خودش را از طبقه بیست و سوم یک ساختمان پرتاب کند پایین!
واقعیت این است که من روی درست نوشتن کلمات حساسم و به نظرم کسی که غلط املایی دارد مثل کسی است که موقع حرف زدن، یک حرف از کلمه ای را اشتباه می گوید و نتیجه می شود کلمه ای دیگر که اتفاقا حرف رکیکی هم هست!!!
نتیجه اخلاقی: نوشتن خیلی مهم است، خیلی خیلی مهم است. به آن اهمیت بدهیم.
- يكشنبه ۱۷ تیر ۹۷ , ۱۱:۵۵
- |